Projects

• Τα έργα μας χαρακτηρίζονται από:
  
• Μια τελεστική, πειραματική προσέγγιση, της γης.

Μεθοδολογίες, θεωρητικά θεμέλια και γνώσεις αρχέγονες, σχετικά με τις καλλιτεχνικές και πολιτιστικές εκφράσεις, τίθενται στο επίκεντρο σε νέα και προκλητικά πλαίσια.
Εμπνέονται από ανεξερεύνητους τομείς θεωρητικής και ιστορικής μελέτης για να ενημερώσουν διεθνείς, διεπιστημονικές εκθέσεις, σεμινάρια, συνέδρια και διαλέξεις.
Νέες, προοπτικές στη σκέψη και την εργασία με τη σύγχρονη τέχνη μέσω μιας ποικιλίας καινοτόμων ερευνητικών μεθοδολογιών και στο πλαίσιο των τρεχόντων τοπικών/παγκόσμιων/παγκόσμιων γεωπολιτικών και κοινωνικών ζητημάτων.

Οι άνθρωποι έχουν χρησιμοποιήσει τις δημιουργικές τους δυνάμεις από την προϊστορία για να διαμορφώσουν τολμηρά τη γη με τη μορφή χωματουργικών εργασιών για διάφορους σκοπούς, συμπεριλαμβανομένων πνευματικών, τελετουργικών, κοσμολογικών και πιθανώς ψυχαγωγικών. Μόνο σε σχετικά πρόσφατους χρόνους, ωστόσο, οι καλλιτέχνες άρχισαν να χρησιμοποιούν το μέσο ως μέσο για την ανάκτηση καταχρασμένων και παραμελημένων τοπίων, τη διαχείριση των ομβρίων υδάτων ή την αποτοξίνωση του μολυσμένου εδάφους. Το περιβαλλοντικό κίνημα τέχνης της δεκαετίας του 1960 και του 70 εγκαινίασε ένα νέο κύμα έργων τέχνης που χρησιμοποίησαν το τοπίο τόσο ως μέσο όσο και ως τόπο, μερικά από τα οποία προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν ζητήματα αποκατάστασης του χώρου. Αυτή η κίνηση επηρέασε δραματικά τον τρόπο που πολλοί αρχιτέκτονες τοπίου προσέγγισαν το έργο τους. Αυτή η νέα γενιά αρχιτεκτόνων τοπίου επηρεάστηκε όχι μόνο από τις έντονες επίσημες χειρονομίες στη γη και το πώς αυτό το έργο εξέφραζε φυσικά φαινόμενα, αλλά και από τις εννοιολογικές ιδέες και τα γραπτά ορισμένων από αυτούς τους περιβαλλοντικούς καλλιτέχνες. Αυτοί οι αρχιτέκτονες τοπίου παρατήρησαν επίσης πώς αυτοί οι καλλιτέχνες χρησιμοποίησαν το έργο τους ως μέσο για την ανάκτηση γης, ή τουλάχιστον για να επιστήσουν την προσοχή στο θέμα. Τα έργα, οι ιδέες και τα γραπτά των Robert Smithson, Michael Heizer, Walter de Maria, Nancy Holt, Robert Morris και άλλων καλλιτεχνών που συμμετέχουν στο περιβαλλοντικό κίνημα τέχνης είναι καλά τεκμηριωμένα. Από την άλλη πλευρά, ο Χέρμπερτ Μπάγιερ και το έργο του απουσιάζουν περιέργως από το μεγαλύτερο μέρος της λογοτεχνίας του κινήματος. Ο Robert Morris προτείνει ότι αυτό μπορεί να οφείλεται στην οικεία κλίμακα του έργου του Bayer σε σύγκριση με αυτό άλλων περιβαλλοντικών καλλιτεχνών εκείνης της περιόδου. (1) Η νεότερη ομάδα περιβαλλοντικών καλλιτεχνών, ωστόσο, τον σεβάστηκε αρκετά ώστε να συμπεριλάβει τα χωματουργικά του έργα στην έκθεση «Earth Works», στη γκαλερί Dwan στη Νέα Υόρκη τον Οκτώβριο του 1968. Είναι επίσης σαφές ότι ο Bayer και το έργο του, Αν και δεν ήταν τόσο γνωστός όσο κάποιοι άλλοι περιβαλλοντικοί καλλιτέχνες της περιόδου, ήταν γνωστός από πολλούς στον κλάδο της αρχιτεκτονικής τοπίου.

Η μετάβαση από τη γκαλερί και στο τοπίο που χαρακτήριζε το περιβαλλοντικό κίνημα της τέχνης αφορούσε περισσότερο την απο-εμπορευματοποίηση της τέχνης παρά την οικολογική ευαισθησία. Στην πραγματικότητα, πολλές επικρίσεις στράφηκαν σε ορισμένα από τα έργα, όπως τα μνημειώδη έργα κλίμακας του Michael Heizer σε περιβάλλοντα της ερήμου, ως οριστικά επιζήμια για ευαίσθητα άνυδρα οικοσυστήματα. Υπήρχαν, ωστόσο, περιβαλλοντικοί καλλιτέχνες των οποίων το έργο αντικατόπτριζε μια ανησυχία για την υποβάθμιση του περιβάλλοντος ή προσπάθησαν να εκπαιδεύσουν το κοινό σχετικά με αυτές τις ανησυχίες. Καλλιτέχνες όπως οι Helen and Newton Harrison, Buster Simpson, Michael Singer, Harriet Feigenbaum, Alan Sonfist και πιο πρόσφατα, η Lorna Jordan και ο Mel Chin εμπίπτουν σε αυτήν την τελευταία κατηγορία.

The Art of Reclamation - Mill Creek Canyon Earthworks

2

Το έργο του Herbert Bayer ήταν μοναδικό εκείνη την εποχή, καθώς μια από τις κινητήριες δυνάμεις πίσω από αυτό ήταν η ισχυρή αφοσίωσή του στην ιδέα ότι η τέχνη πρέπει να έχει κοινωνική χρησιμότητα, μια προσέγγιση που αποδίδεται στην εκπαίδευσή του στο Bauhaus και στην ικανότητά του να γεφυρώνει πολλούς κλάδους. Ένιωθε έντονα ότι το έργο του θα προσελκύσει περισσότερο το κοινό μέσω της συγχώνευσης τέχνης και τεχνολογίας. Εάν ο λαϊκός ή ο περιστασιακός παρατηρητής της τέχνης μπορούσε να εκτιμήσει μια λειτουργία που σχετίζεται με τη ζωή του, μια τέτοια σχέση θα τον ενθάρρυνε να εκτιμήσει και πιθανώς να κατανοήσει την τέχνη. Ο Bayer δεν απέφυγε τη δημόσια διαδικασία, αλλά την αγκάλιασε και την έκανε μέρος της τέχνης του. Η ενθάρρυνση του δημόσιου λόγου και της συμβολής κατά τη δημιουργική διαδικασία ήταν πιο πιθανό να δημιουργήσει ένα αίσθημα δημόσιας ιδιοκτησίας του τελικού αποτελέσματος.

Το Mill Creek Canyon Earthworks, που ολοκληρώθηκε το 1982, είναι μια σαφής έκφραση της επιθυμίας της Bayer να συνδυάσει την τέχνη με την καθημερινή ζωή μέσω της τεχνολογίας και της κοινωνικής χρησιμότητας. Η κομψότητα της απλής, τολμηρής γεωμετρίας του δίνει στο χωματουργικό μια γαλήνια ποιότητα που προσφέρει στους επισκέπτες μια συναρπαστική εμπειρία, διατηρώντας παράλληλα τη χρηστική λειτουργία του, την κράτηση όμβριων υδάτων. (2) Αυτό το έργο περιβαλλοντικής τέχνης είναι στην πραγματικότητα ένα τμήμα δυόμισι στρεμμάτων ενός πάρκου πόλης 96 στρεμμάτων στο Κεντ της Ουάσιγκτον, κοντά στο Σιάτλ. Το Mill Creek Canyon Earthworks είναι ένα δημοφιλές και διάσημο έργο τέχνης που αμφισβητεί το status quo του οικολογικού σχεδιασμού και της βιωσιμότητας. Ήταν ένα από τα δύο μόνο έργα που υλοποιήθηκαν από τις οκτώ προτάσεις που ήταν αποτέλεσμα των Χωματουργικών Εργασιών: Η Αναδόμηση ως Γλυπτική,

Η επίσημη προσέγγιση που χρησιμοποίησε ο Herbert Bayer στο Mill Creek Canyon είναι παρόμοια με αυτή που χρησιμοποιήθηκε στα προηγούμενα τοπία του στο Άσπεν του Κολοράντο. Οι κωνικές μορφές εδάφους, οι κυκλικές λίμνες νερού και οι δακτυλιοειδείς ομορφιές που περικυκλώνουν το νερό ήταν όλα μέρος του επίσημου λεξιλογίου του που ήταν εμφανές στο Grass Mound και στο Anderson Park. Η Bayer σκόπευε να δημιουργήσει ένα τοπίο διαρκώς μεταβαλλόμενου χωρικού ενδιαφέροντος με ποικίλους βαθμούς περίφραξης και θέα τόσο εντός όσο και εκτός των χώρων. Ο Bayer ήθελε οι άνθρωποι να βιώσουν και να απολαύσουν το ανάγλυφο γλυπτό του από τη γη. περίμενε από αυτούς να σκαρφαλώσουν στις ομορφιές, να περπατήσουν γύρω τους και να τις απολαύσουν από απόσταση. Η βιωματική ποιότητα του κομματιού άλλαζε καθημερινά, εποχιακά και με την πάροδο του χρόνου. Οι πλαγιές και τα σχήματα των μορφών εδάφους διαμορφώθηκαν στην πραγματικότητα από υδρολογικές αρχές για τη διευκόλυνση της ροής και της κατακράτησης του νερού.

Η πόλη του Κεντ, μέσω της Επιτροπής Τεχνών και του Τμήματος Πάρκων και Αναψυχής, ανέθεσε αυτό το έργο ως λύση στην αύξηση της απορροής των αστικών ομβρίων υδάτων και των προβλημάτων που προκύπτουν από τις πλημμύρες και τη διάβρωση του εδάφους. Το περιβαλλοντικό έργο τέχνης ήταν ένα μέσο για να αναζωογονηθούν τα σχέδια για μια προτεινόμενη λεκάνη απομάκρυνσης ομβρίων υδάτων και να δημιουργηθεί μια μοναδική είσοδος σε ένα υπάρχον δημόσιο πάρκο. Οι στόχοι της πόλης ήταν να ελέγξει τις πλημμύρες, να αποκαταστήσει τα ιχθυοτροφεία και να δημιουργήσει μια αισθητικά ευχάριστη εγκατάσταση που θα συνέβαλε στη βελτίωση του πάρκου. (3)

3

Ένας από τους δείκτες της υποστήριξης αυτού του έργου ήταν οι ποικίλες πηγές χρηματοδότησής του. ελήφθησαν επιχορηγήσεις από τοπικούς, νομούς, πολιτειακούς και ομοσπονδιακούς οργανισμούς τεχνών, καθώς και από το τμήμα μηχανικών της πόλης και μια κοινοτική επιχορήγηση μπλοκ ανάπτυξης από το HUD. Οι ντόπιοι πολίτες, με επικεφαλής τον δήμαρχο τους, υποστήριξαν σθεναρά την προσπάθεια από την αρχή. Στην προσπάθειά τους να συγκεντρώσουν πρόσθετα κεφάλαια για να συμπληρώσουν τις αποκτηθείσες επιχορηγήσεις, οι κάτοικοι του Κεντ πούλησαν υπογεγραμμένες αφίσες σχεδιασμένες από την Bayer για να τιμήσουν τις χωματουργικές εργασίες και μάλιστα πραγματοποίησαν πωλήσεις ψησίματος. Αυτό το είδος υποστήριξης από τη βάση οδήγησε στην υλοποίηση και τη μακροπρόθεσμη επιτυχία του έργου

πηγή:https://www.kentwa.gov/departments/kent-parks/arts/public-art/tim-baird-earthworks